Sinds het begin van de Syrische crisis hebben alle betrokken landen, machten en zelfs diegenen die niet direct betrokken zijn bij de Syrische kwestie, geroepen: “De oplossing in Syrië is politiek, niet militair.”
Niettemin nadert de Syrische crisis het einde van het negende jaar zonder enig teken van hoop op een politieke oplossing.
Erger nog, tot op dit moment weet niemand precies, wie de partijen zijn bij de politieke oplossing in Syrië. Zijn de Syriërs regime en de oppositie? Of Astana’s partners, Rusland, Turkije en Iran, die de garantie hebben gegeven voor / de verantwoordelijkheid op zich hebben genomen voor het staakt-het-vuren en een einde aan de strijd?
Als alle betrokken partijen het unaniem eens zijn over een oplossing in Syrië, en dat het puur politiek is, waarom gaat de oorlog dan door?
De enige conclusie is dat er mensen zijn die de oorlog in Syrië willen verlengen om hun eigen doelen te bereiken. Zij willen de crisis beheersen, niet oplossen. Daarnaast zijn er landen die op Syrische bodem hun rekeningen willen vereffenen met anderen.
Hoe kijkt Rusland aan tegen de oplossing?
Sinds hun directe militaire interventie in 2015 hebben de Russen hun militaire strategie, bekend als het Grozny-model, gevoerd. Dat betekent dat ze een verschroeid aardebeleid voeren om de tegenstander te onderwerpen. Rusland heeft zijn nieuwste verwoestende, dodelijke, strategische wapen gebruikt tegen de Syrische oppositie.
Er is maar één scenario in het woordenboek van Poetin: militaire daadkracht, onderwerping van de tegenstander, dwang tot overgave en het accepteren van zijn voorwaarden. Omdat de Amerikanen niet geïnteresseerd zijn in wat de Russen doen tegen Syrische volk wordt in Idlib ook geen verandering verwacht.
Hoe kijkt Iran aan tegen de oplossing?
Ze hebben interesse in de eenheid van de Syrische gebieden, omdat ze geloven dat het lot van Syrië niet zal verschillen van het lot van Irak en Libanon en Yemen in termen van dominantie, controle over de besluitvorming achter de schermen.
Alle landen in de regio, en zelfs Amerika, zijn tegen de aanwezigheid van Iran. Zij zijn het allen eens over de destructieve Iraanse rol in Syrië, Jemen en andere landen, maar niemand neemt een enkele stap om deze te verminderen. De Amerikaanse president Donald Trump heeft gesproken over de intentie van zijn land om Iran uit Syrië te krijgen, en Israël heeft Iran gewaarschuwd tegen het naderen van haar grenzen, maar bedreigingen en uitdagingen zijn niet verder gegaan dan woorden en verklaringen, behalve de moord van generaal Sulemani in januari 2020.
Kortom, iedereen praat over een politieke oplossing in Syrië, maar niemand heeft de overtuiging om het te bewerkstelligen. De oorlogsomstandigheden lijken geschikter dan de atmosfeer van vrede, zodat het praten over een politieke oplossing een handelsproduct blijft en niets meer.
Kawa Rashid
President van Informatiecenter van Syrische Koerden in Nedeland
www.syriakurd.com, www.kawarashid.nl
Informatiecentrum van Syrische Koerden streeft naar de bescherming en de bevordering van de mensenrechten van alle verschillende etnische, religieuze en/of linguïstische bevolkingsgroepen in het Midden-Oosten, en in het bijzonder voor de Koerden in Syrië.
Ons centrum baseert zich op de mensenrechten verklaringen zoals de Europese Verklaring van de Rechten van de Mens en de rest van internationale verdragen. Om de doelen te bereiken:
– organiseren we activiteiten zoals info thema’s, conferenties, debatten en evenementen;
– hebben we regelmatig contact met het Europese
Parlement, European Commission en lokale parlementen in EU landen;
– hebben we contact met media (tv, kranten,
online publicatie);
– houden we regelmatig persconferenties over
actualiteiten.
Informatiecentrum van Syrische Koerden is zeer
actief voor een Europese samenleving in het algemeen, met respect voor de
Europese normen en waarden, waarin iedereen deel kan uitmaken van een veilige
en gezonde samenleving en dat doen we:
– door het organiseren van conferenties rond het
thema inburgering en integratie;
– door het bestrijden van radicale ideeën en
radicale groepering